Cemal Süreya’ nın da yazdığı gibi yalnızlığın yalnızlığımla kafiyeliydi…
Bazı insanlar yalnızlığı tercih olarak görürler.. Ama kimse yalnız kalmayı istemez. En dâhiler bile! Onu destekleyecek, savunacak; sevecek birini ararlar.
Yalnızlık herkese iyi gelse de bazen zulüm gibi gelir insana. Bunu da en iyi yalnız kalmaktan hoşlanmayan insanlar anlar. Tanrı kimseyi yalnız yaratmamıştır… Ademden Havva ya kadar herkesi çift yaratmıştır.
Yalnızca kaderinizde sizinle olacak insanı size yazmıştır. der büyüklerimiz.
Ne kadar doğru ne kadar haklılar bilemeyiz. Yalnız burasını TANRI bilir.
Yalnızlıktan hoşlanan insanların aslında kaderlerini bağlayan insanla karşılaşmamasından kaynaklıdır. Aslında ruh eşlerini bulamamalarındandır.
Kim ben yalnız kalmaktan mutluyum diyorsa net yalan söylüyordur. Kimse yalnızlıktan mutluluk duymaz.
Bir arkadaşa, bir insana, bir dosta; hatta ve hatta bir hayvana ihtiyaç duyar. Kimse yalnız kaldığından mutlu olmaz. Sadece içten içe hüzünlenir dıştan ise mutlu görünür.
Ben yalnızlığı seviyorum ama yalnız kalmaktan da nefret ediyorum. Hayatındaki her anı paylaşabileceğin bir insanı arıyorsun. Ben dahil herkes. O yüzden mutluluk da, mutsuzluk da hep iki kişinin arasında olur.
Yalnız kalmamanız dileğiyle… MUTLU KALIN!